Światło, którego nie widać

Światło, którego nie widać

Autor: Jill Santopolo

Wydawnictwo: Otwarte

Wybory musimy podejmować na każdym kroku. Są takie, które podejmujemy od razu, inne wymagają dłuższego zastanowienia. Jednak trzeba pamiętać, że każdy wybór wpłynie na nasze życie, w mniejszym lub większym stopniu.

Lucy i Gabe poznali się 11 września 2001 roku, gdy wierze WTC runęły, a pył przykryły cały Nowy Jork. Wtedy zrozumieli, że życie jest zbyt kruche, by zmarnować je i przeżyć bez pasji i emocji. I zbyt krótkie, by nie być razem.

Gabe - nauczyłeś mnie, że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemnościach, ruinach i w zapomnieniu, zawsze potrafiłeś odnaleźć piękno.

Wybory, o których wspomniałam na początku są ważnym elementem książki. To w okół nich jest zbudowana cała fabuła. Powieść pokazuje nam, że wybory są ważne i mogą zaważyć na naszej przyszłości.

Do książki podeszłam obojętnie. Nie spodziewałam się czegoś zaskakującego. Myślałam, że będzie to kolejna powieść niczym się nie wyróżniająca. Ogromnie się myliłam. Może są jakieś niedoskonałości, ale emocji jakie na mnie wywarła, nie da się opisać.

Cała książka jest napisana w czasie przeszłym. Główna bohaterka opowiada swoją historię z perspektywy czasu. Jest to dla mnie coś zupełnie nowego. Wcześniej nie spotkałam się z taką formą, nawet w biografii, lecz nie zmienia to faktu, że nadaje to powieści charakteru. Oprócz zdarzeń, które miały miejsce, dowiadujemy się o przemyśleniach z nimi związanych. Jest to ciekawy zabieg, który wprowadza urozmaicenie.

Jedynym elementem, który mi się nie podobał, było wtrącenie w całą powieść WTC. Miało to dodać dramatyzmu i niezwykłości spotkania bohaterów, ale uważam, że można było to pominąć i przedstawić w inny sposób, który nie byłby taki nachalny. Tutaj czuć wymuszanie dramatyzmu sytuacji, który nie jest na plus.
Ocena: 9⭐️/10