Bogini tańca - to więcej niż biografia

Bogini tańca

Autor: Ewa Stachniak

Wydawnictwo: Znak Literanova

  Tak naprawdę nie znalazłabym tej książki gdybym nie przeczytała „Piosenki o dziewczynie”.

Po przeczytaniu wspomnianej książki szukałam książek w podobnym stylu.

Znalazłam trzy książki i właśnie jedną z tych była Bogini tańca. 

                          Dlaczego warto przeczytać tą książkę:

 Nigdy nie miałabym odwagi i chęci, by dążyć do celu który jest trudno zdobyć. Ta biografia pokazała jak wiele trzeba zrobić by pójść na przód. Niekiedy są przeszkody, osoby, które nam uniemożliwiają osiągnięcie tego, czego pragniemy.

  Emocje towarzyszące mi przy czytaniu były nie do opisania. Serce waliło mi jak młot. Nie mogłam się doczekać co będzie dalej.

 Dla mnie to nie była zwykła biografia, to była niezwykłą historia którą napisało życie. 

Opis:

Bronisława Niżyńska dorastała w cieniu brata.. Jej brat Wacław Niżyński został okrzyknięty bogiem tańca. Bronia pogodziła się z byciem „tą drugą”. Jednak do czasu…
Bogini tańca to wyjątkowa opowieść o kobiecie, która dotarła na szczyt wbrew wszystkiemu i wszystkim. Na zdominowanej przez mężczyzn scenie osiągnęła pozycję, o jakiej inni mogli tylko marzyć. Jednak najtrudniejsze role odgrywa się czasem nie na scenie, a w życiu…

Cytat: Talent rodzi niechęć, wybitność prowokuje.

 Jeśli chcecie żebym zrecenzowała jakąś 

książkę napiszcie o tym w komentarzach.

W dziczy - przypadkowe odkrycie książkowe

W  dziczy

Autor: Fiona Wood

Wydawnictwo: Jaguar

Właśnie z tą książką wiąże się jedna z moich historii.   W ferie zimowe wyjechałam do Włoch na narty. Jak zawsze miałam ze sobą e-booka. Było super, fajnie do czasu, aż urządzenie wyślizgnęło mi się z rąk i upadło na ziemie. Nie byłam tym wydarzeniem bardzo wystraszona, bo dość często to się zdarzało. Jednak tym razem było inaczej. Cały obraz został zamazany różnymi kreskami i po prostu nie dało się czytać. Resztę czasu podczas ferii w górach spędziłam z przyjaciółmi. Gorzej było z powrotem do Polski. Całą drogę strasznie się nudziłam, więc moja mama zdecydowała, że na granicy się zatrzymujemy i kupujemy dla mnie książkę. I tak właśnie się stało. To właśnie na stacji benzynowej znalazłam tę oto książkę. Na początku nie byłam zbytnio przekonana, ponieważ okładką przypominała horror. Nienawidzę horrorów dlatego niezbyt chętnie na nią patrzyłam. Dopiero po przeczytaniu opisu z tyłu przekonałam się.

                    Dlaczego ta książka jest warta przeczytania?

Gdy zaczęłam czytać początek nie był  dla mnie zbytnio zrozumiały. Dwie historie opowiadane jednocześnie myliły się. Lecz po czterdziestu stronach odróżniałam kto jest kim i jakie wydarzenia faktycznie się wydarzyły. Dzięki tej książce zrozumiałam jak osoby mające depresję przeżywają ją w sobie.

Przez zestawienie dwóch bardzo różniących się historii mamy porównanie dwóch osób. Pierwszą bohaterkę autorka przedstawiła jako zwykłą dziewczynę, której problemy są związane z chłopakiem. Druga bohaterka przeżyła tragedię. Jej chłopak zmarł w wypadku. Ta książka pokazuje nam co tak naprawdę uważamy za problem, a co tak naprawdę jest problemem.

  

Opis książki:

Szesnastoletnia Sib szykuje się do szkolnego wyjazdu. Czeka ją półrocze  w obozowisku rozbitym w dziczy. Ciężkie warunki, ogrom nauki oraz wysiłek fizyczny, są czymś na co dziewczyna wydaje się przygotowana. Jednak nie spodziewa się, że będzie musiała zmierzyć się z kryzysem w przyjaźni i miłości.

Lou właśnie kończy terapię, która ma wyciągnąć ją z głębokiej depresji. Ma również pomóc przy zmianie otoczenia. Lou nie ma jednak zamiaru dostosować się do koleżanek. Nadal rozmyśla o przeszłości i o wydarzeniach, które zmieniły jej życie. Z ponurego rozmyślania wyrywa ją zaostrzający się konflikt między Sib, a jej najlepszą przyjaciółką Holly.

Cytat: Żałoba jest jak jednokierunkowy tunel. Tyle że nie wiadomo, czy po drugiej stronie istnieje wylot.

              

                                     

  Jeśli macie do mnie jakieś pytania, 
albo chcecie więcej informacji na temat tej książki piszcie w komentarzach.