Autor: Louise O'Neill
Wydawnictwo: We need ya
Bardzo dużo widziałam zdjęć na Instagramie i czytałam mnóstwo pozytywnych recenzji tej książki. Nastawiłam się, że jeśli jest tak popularna, to także mi się spodoba. Czy faktycznie tak było?
Gaia jest syreną. Żyje w głębi oceanu wraz z siostrami i ojcem - władcą oceanu. Jednak nie była taka jak siostry. Pragnęła świata bez dworskich zasad i ojcowskich zakazów. W końcu nie zdołała oprzeć się ciekawości i zaczęła wypływać na powierzchnię. Obserwowanie ludzi stało się jej ulubionym zajęciem. Pewnego razu zauważa Oliviera i z miejsca się w nim zakochuje. Chłopak sprawia, że dziewczyna chce wyjść na ląd i żyć razem z nim. Ile będzie musiała poświęcić, by spełnić marzenie o wolności i stąpaniu po lądzie? Co się stanie, gdy zabraknie jej odwagi?
Przed przeczytaniem wiedziałam, że jest to retelling Małej syrenki. Już przedtem czytałam inne retellingi i byłam z nich mega zadowolona. Nawet kilka z nich jest na mojej liście ulubionych. Tymczasem Pod taflą nie zrobiło na mnie żadnego wrażenia. Czułam, że nie ma w tym nic oryginalnego.
Jakiś czas temu czytałam Małą syrenkę i Pod taflą jest bardzo podobne. Takie same wydarzenia i bieg akcji. Oczywiście raz na jakiś czas pojawiało się coś innego niż w originale, ale to nie były duże zmiany, jedynie dopisany szczegół. Gaia została przedstawiona jako dziewczyna, która zawsze dostaje to, co chce i nie przyjmuje odmowy. Cały czas powtarzała, że na sto procent zdobędzie księcia. Nie podlega to dyskusji. Tymczasem Olivier kompletnie nie zwracał na nią uwagi. Jednak ona zdawała się niczego nie zauważać i nadal zabiegała o jego względy.Muszę też wspomnieć o tym, że akcja strasznie się ciągnęła. Główna bohaterka całymi stronami zaznajamiała nas ze swoim planem zdobycia księcia. Byłoby to okej, jeśli nie robiłaby tego w kółko, co pięćdziesiąt stron.
Rozumiem, że powieść może się podobać ze względu na syreny i podobieństwo do Małej syrenki. Jednak ja oczekiwałam nowej historii opartej na fabule znanej bajki.
Jeszcze nie jestem po lekturze innych książek tej autorki, ale zamierzam je przeczytać i wtedy będę mogła porównać. Może będą lepsze od Pod taflą?
A jakie wy macie zdanie?
Cytat: Skarbie, miłość to domena bajek dla dzieci, a nie realnego życia.
Ocena 4/10
Kocham retellingi, a ta książka już czeka na półce :)
OdpowiedzUsuńZabieram się do czytania i mam nadzieję, że odbiorę ją znacznie lepiej niż Ty :)
OdpowiedzUsuńSzkoda, że jest aż tak podobna do Małej Syrenki. Chociaż może to przeczytam i nie będę miała takiego wrażenia :)
OdpowiedzUsuńDoskonale znam Małą Syrekę, chyba bym się nie zdecydowała na czytanie podobnego opowiadania. Wolę jednak nie wiedzieć co się wydarzy na końcu.
OdpowiedzUsuńniestety, powieść o syrence jakoś do mnie nie przemawia :/ mimo to jestem w stanie zrozumieć i szanuję to, że innym może się ona podobać :)
OdpowiedzUsuńMiło poznać inny punkt widzenia, bo z reguły widzę same zachwyty. Chociaż muszę przyznać, że okładka jest niesamowita.
OdpowiedzUsuńBardzo ładna okładka, kusząca :)
OdpowiedzUsuńMałąSyrenkę znam ,więc wolałabym już nie czytać nic więcej na ten temat, niech ta bajka zostanie w mej pamięci taka jaką ją zapmiętałam :-)
OdpowiedzUsuńLubię dobrze znane motywy baśniowe w nowej odsłonie. Musze się za nią zabrać!
OdpowiedzUsuńPo recenzji, która dość jednoznacznie mówi że szkoda czasu, odpuszczę sobie. Mimo ładnej okładki najważniejsza jest przecież treść.
OdpowiedzUsuńMagiczna okładka <3
OdpowiedzUsuńBrzmi jak powieść dla nastolatków.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam. papiliamondo
Bajka o syrence jakoś mnie nie powalała nigdy, dlatego ta pozycja niekoniecznie jest dla mnie.
OdpowiedzUsuńNie przepadam za retellingami. Jakoś nie bawi mnie czytanie takich książek.
OdpowiedzUsuńNie moja bajka, ale szanuję tych,którzy lubią czytac takie historie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Irena
Nie czytałam, aczkolwiek zwykle wolę pierwotne wersje
OdpowiedzUsuń