Klucznik

Klucznik
Autor: Małgorzata Radke
Wydawnictwo: Waspos

Naśladowca nigdy nie jest idealny, zawsze popełni jakiś błąd, który będzie go odróżniać od tego, na kim się wzoruje. A co jeśli między seryjnym zabójcą, a jego naśladowcą jest głębsze powiązanie?

W Pucku znaleziono martwego biegacza. Jego twarz jest zmasakrowana, a brak dokumentów utrudnia identyfikacje ofiary. Do sprawy zostaje przydzielony sierżant Marcin Szadurski. Badając poszczególne ślady natrafia na klucze, które są podpisem mordercy. Po zagłębieniu się w sprawę, odkrywa powiązanie z wydarzeniami z przeszłości.

„Klucznik” to drugi tom z serii z Szadym. Jest to jedna z tych serii, których nie trzeba czytać po kolei. Uważam to za ogromny plus, ponieważ nie musimy zapoznawać się z każdym tomem, zamiast tego można czytać wyrywkowo. Oczywiście trzeba się liczyć z tym, że mogą być nawiązania do poprzednich tomów z serii, ale są one niewielkie i nie zdradzają wszystkiego co się działo.

Zawsze lubię jeśli oprócz głównej akcji mamy też wątki poboczne, które znacznie urozmaicają fabułę i tak też jest w tym przypadku. Życie prywatne, które jest prowadzone przez Szadego, subtelnie jest przeplatane z śledztwem. To pozwala nam bliżej go poznać i dowiedzieć się więcej o jego rodzinie.

Mam lekki problem z nazywaniem „Klucznika” thrillerem, dla mnie jest to bardziej kryminał. Za mało jest momentów napięcia, niepewności, a za dużo niepotrzebnego oplatania w bawełnę. Mam tu na myśli dodatkowe czynności wykonywane przez bohatera takie jak dokładny opis planu ... pójścia spać.

W pierwszej chwili skojarzyłam „Klucznika” z serią o Chyłce. W podobnym stylu i z podobnym humorem, jednak znaczącą różnicą są bohaterowie, którzy zaskarbili sobie moją sympatię. U Chyłki przeszkadzały mi zbyt często używane przekleństwa oraz niezbyt dobre traktowanie podwładnych, natomiast Marcin Szadurski używa o wiele mniej niestosownych słów i szanuje każdego, niezależnie od jego stanowiska.
Ocena 8/10