Autor: K.H.Haner
Wydawnictwo: Edito red
Rysunkowy chłopak to moje pierwsze spotkanie z k.n.haner. Myślałam, że niczym mnie ona nie zaskoczy. A jednak. Teraz mogę powiedzieć, że to jedna z moich ulubionych autorek i z chęcią przeczytam więcej jej książek.
Od tragicznej śmierci brata Diana z dnia na dzień popada w coraz większą depresję. Dziewczyna nie potrafi cieszyć się z czegokolwiek, a wypadek na uczelni sprawia, że ma ochotę ze wszystkiego zrezygnować, nawet z wymarzonych studiów artystycznych. Jest przekonana, że nie ma siły walczyć o swoją przyszłość, a tym bardziej o siebie.
Wtedy poznaje Ryana. Ten jeden moment sprawia, że wszystko zaczyna się zmieniać. Mężczyzna wydaje się być inny i stara się jej pomóc, ale czasami nic nie jest takie, jakim się wydaje. Chwile są ulotne, a czasu nie da się zatrzymać.
Spotkanie z Ryanem następuje po tym, jak Diana trafia do szpitala. Od tego momentu zaczyna się niesamowita historia, która ma swój całkowicie zaskakujący finał. Ryan czyli rysunkowy chłopak pojawia się w jej życiu, a potem…. No nie mogę powiedzieć więcej, ale jest naprawdę zaskakująco. Ogólne podczas czytania tej książki jest aż nadto niespodziewanych momentów. Dla mnie to wielki plus, lubię takie nieoczywiste zwroty akcji. Na początku nie oczekujemy praktycznie niczego, a dostajemy świetną książkę.
O głównych bohaterach można powiedzieć wiele, ale wyróżniają się oni pewnymi cechami, które każdy z was zobaczy po przeczytaniu powieści. Ryan jest po prostu mężczyzną marzeń. Czuły, opiekuńczy i wrażliwy. W naszych czasach nie spotyka się takich facetów często. Za to Diana jest nieufna, nieśmiała, lecz ma wielki talent do rysowania. Nawiązują znajomość i okazuje się, że idealnie do siebie pasują. Ale jak w każdym związku nie wszystko rozwija się idealnie. Dlaczego? Hmm, i ta część książki jest najciekawsza.
K.n.haner jak już wcześniej wspomniałam bardzo mnie zaskoczyła. Czytając opis książki nie spodziewałam się tak dobrze napisanej powieści. A tymczasem znalazłam nową autorkę, której książek będę teraz szukać i na pewno przeczytam więcej. Powieść dobrze się czyta, a najbardziej podobało mi się zakończenie. Mogę powiedzieć, że wciska w fotel, sprawia, że wszystko się zaczyna od początku.
Świadomość tego, że nigdy nie odzyskasz tego co straciłeś. Nie zobaczysz uśmiechu tej osoby, nigdy więcej nie usłyszysz jej głosu, nie dotkniesz dłoni.
Ocena 9/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz